9 Temmuz 2024 SALI | Resmî Gazete | Sayı : 32597 | ||
KANUN | ||||
TÜRK SİVİL HAVACILIK KANUNU İLE BAZI KANUNLARDA VE
655 SAYILI KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMEDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA
DAİR KANUN
MADDE 1- 14/4/1341 tarihli ve 618
sayılı Limanlar Kanununun 10 uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 10- Ulaştırma ve Altyapı
Bakanlığı, deniz ve içsular ulaşımını geliştirmek
ve serbest, adil, sürdürülebilir bir rekabet ortamı sağlamak amacıyla sınırlı
olmak üzere ve özel kanunlarda ve kanun hükmünde kararnamelerde aksine
hüküm bulunmadıkça liman, iskele ve kıyı yapılarında gemilere verilen
hizmetlere ilişkin gerektiğinde taban ve tavan ücretlerini tespit etmek ve
uygulamasını denetlemekle yetkilidir. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, özel kanunlarda ve
kanun hükmünde kararnamelerde aksine hüküm bulunmadıkça deniz yetki
alanlarında, suyollarında ve içsularda kılavuzluk
ve römorkörcülük hizmetlerinin ücretleri ile liman idari sınırlarında
demirleyen gemilerin demirleme ücretlerini ve bu ücretlerin ödenmesine
ilişkin usul ve esaslar ile muafiyetleri belirler. Demirleme ücret
tarifesi, bir günlük demirde kalma süresi için, geminin seferi, demirde
kalma süresi, aylık veya yıllık toplu ödeme, demirleme nedeni, demirlediği
yer gibi unsurlar göz önünde bulundurularak geminin grostonu başına iki
Türk Lirasını geçmemek üzere Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı tarafından
belirlenir. Bu miktar, her yıl bir önceki yıla ilişkin olarak 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun
mükerrer 298 inci maddesinin (B) fıkrası uyarınca tespit ve ilan olunan
yeniden değerleme oranında, takvim yılı başından geçerli olmak üzere
artırılır. Cumhurbaşkanı, bu miktarı on katına kadar artırmaya yetkilidir.
Demirleme ücretleri, Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı Döner Sermaye İşletmesi
hesabına yatırılır. Yatırılan miktarın %50’si takip eden ayın beşine kadar
genel bütçeye gelir kaydedilmek üzere Bakanlık merkez muhasebe birimine
aktarılır.” MADDE 2- 618 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “EK MADDE 1- Türkiye deniz yetki alanlarında,
suyollarında ve içsularda verilecek kılavuzluk ve
römorkörcülük hizmetleri, Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı tarafından
yürütülür. Bakanlık bu hizmetleri, bu maddede belirtilen usul ve esaslar
dâhilinde gerçek veya tüzel kişilere yaptırabilir veya devredebilir.
Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmetlerinin kamu yararı ve sorumluluğu
önceliğiyle, bağımsızlık ve tarafsızlık ilkesi gözetilerek seyir emniyeti
ile can, mal, deniz ve çevre emniyeti ve güvenliği odaklı olarak
yürütülmesi esastır. Bu madde kapsamında gerçek ve tüzel kişiler tarafından
sağlanan hizmetlerin mevzuata uygunluğu ve sürekliliği Bakanlık tarafından
denetlenir. Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmetinin verilmesine ilişkin
teknik gereklilikler, hizmet standartları, hizmeti verecek olan gerçek ve
tüzel kişilere ilişkin şartlar, istisnalar, yasaklar ve yükümlülükler gibi
usul ve esaslar ile bölgesel hizmet sahaları Bakanlık tarafından
belirlenir. İstanbul ve/veya Çanakkale Boğazlarından geçiş
esnasında verilecek kılavuzluk ve römorkörcülük hizmetleri, Ulaştırma ve
Altyapı Bakanlığının belirlediği usul ve esaslar dâhilinde Kıyı Emniyeti
Genel Müdürlüğü tarafından yürütülür. Bu konuda gerçek veya özel hukuk tüzel
kişileri yetkilendirilemez veya hizmet alımı yapılamaz. Kamu kurum ve kuruluşları tarafından işletilen
liman tesisleri ile 24/11/1994 tarihli ve 4046
sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun kapsamında işletme hakkı
devri/verilmesi yöntemiyle özelleştirilen liman tesisleri ve 8/6/1994
tarihli ve 3996 sayılı Bazı Yatırım ve Hizmetlerin Yap-İşlet-Devret Modeli
Çerçevesinde Yaptırılması Hakkında Kanun kapsamında işletilen liman
tesislerinin, sözleşmelerinde hüküm olması halinde sadece bu tesislere yönelik
kılavuzluk ve römorkörcülük hizmetlerini verebilirler. Mevki ve mesafeler
itibarıyla bölgesel hizmet sahaları veya herhangi bir liman tesisi
kümelenmesi ile ilgisi ve irtibatı bulunmayan liman tesislerinin kılavuzluk
ve römorkörcülük hizmetleri kazanılmış hak oluşturmayacak şekilde ilgili
tesisler tarafından verilebilir. Bu fıkrada belirtilen liman tesisleri söz
konusu hizmetleri, yönetmelikle belirlenen gereklilikler ile hizmet
standartlarını sağlamak ve ilgili diğer mevzuat hükümlerine uymak koşulu ile
Bakanlıkça düzenlenen izin kapsamında yürütür. Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmeti vermekte olan
gerçek veya tüzel kişilerin, kılavuzluk ve römorkörcülük ile bunlarla
bağlantılı palamar ve yer değiştirme gibi hizmetlerden elde ettiği
gelirlerden oluşan aylık gayrisafi hasılattan,
Aliağa, Ambarlı, Gemlik, İskenderun, Kocaeli ve Mersin Bölge Liman
Başkanlıkları merkez idari sahasındakiler için %30; Bandırma, Ceyhan,
İzmir, Samsun, Tekirdağ, Tuzla ve Yalova Bölge Liman Başkanlıkları merkez
idari sahasındakiler için %25; Antalya, Çanakkale, İstanbul, Karadeniz
Ereğli ve Zonguldak Bölge Liman Başkanlıkları merkez idari sahasındakiler
ile Karabiga ve Taşucu
Liman Başkanlıkları idari sahasındakiler için %20; diğer bölge liman
başkanlıkları veya liman başkanlıkları idari sahasındakiler için %10;
İstanbul ve/veya Çanakkale Boğazlarından geçiş bölgesi için %20 oranında
pay alınır. Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmetlerinin verildiği deniz
alanlarındaki deniz trafik yoğunluğu göz önünde bulundurularak aylık
gayrisafi hasılattan alınan payları %40’a kadar
artırmaya veya %5’e kadar indirmeye Cumhurbaşkanı yetkilidir. Kılavuzluk
veya römorkörcülük hizmeti verenlerin, verdikleri hizmetten Bakanlığın
belirlediği tarifeden daha düşük bir ücret almaları veya ücret almamaları
hâlinde dahi ödeyecekleri pay, tarife üzerinden hesaplanarak ödenir.
Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmeti vermekte olan gerçek veya tüzel
kişilerce ödenecek pay, en geç hizmetin verildiği ayı takip eden ayın on
beşine kadar Bakanlık döner sermaye işletmesi muhasebe birimi hesaplarına
yatırılır. Yatırılan miktarın %50’si takip eden ayın beşine kadar genel
bütçeye gelir kaydedilmek üzere Bakanlık merkez muhasebe birimine
aktarılır. İkinci ve üçüncü fıkralarda belirtilen yerler ile
askeri tesisler dışında, sınırları ile hizmet koşulları yönetmelikle
belirlenen bölgesel hizmet sahalarında verilecek kılavuzluk ve
römorkörcülük hizmetleri, 4046 sayılı Kanunun 18 inci maddesinde belirtilen
işletme hakkının verilmesi yöntemi kullanılarak ihale yoluyla gerçek veya tüzel
kişilere yirmi yılı geçmemek üzere Bakanlık tarafından devredilebilir. Bu
madde kapsamında yapılacak özelleştirme ihalesinde değer tespiti yapılmaz.
Özelleştirme ihalesi, işletme hakkı verilmesi sözleşmesi için geçerli
olacak kılavuzluk ve römorkörcülük ile bunlarla bağlantılı palamar ve yer
değiştirme gibi hizmetlerden elde edilen gelirlerden oluşan aylık gayrisafi
hasılattan verilecek pay oranının belirlenmesi
amacıyla, 4046 sayılı Kanunun 18 inci maddesinde belirtilen pazarlık usulü
uygulanmak suretiyle gerçekleştirilir. Pazarlık usulü, kılavuzluk ve
römorkörcülük hizmetleri için dördüncü fıkra uyarınca ilgili bölgede
uygulanan pay oranı üzerinden artırma yapılmak suretiyle gerçekleştirilir.
Ancak Aliağa, Ambarlı, Ceyhan, Gemlik, İskenderun, Kocaeli ve Mersin Bölge
Liman Başkanlıklarını kapsayan bölgesel hizmet sahalarında artırma yapmaya
esas pay oranı kılavuzluk hizmetleri için %40’tır.Yeterliliği sağlayan
bütün teklif sahiplerinin katılımı ile pazarlık görüşmesi yapılır ve
pazarlık görüşmesine katılan bütün teklif sahiplerinin katılacağı açık
artırma suretiyle ihale sonuçlandırılır. İhale, Bakanlık bünyesinde, Bakan
tarafından belirlenen ve beş kişiden oluşan ihale komisyonu tarafından
gerçekleştirilir. İhale komisyonu 4046 sayılı Kanunun 18 inci maddesinde
belirtilen usul ve esaslara göre çalışır ve sekretaryasını Denizcilik Genel
Müdürlüğü yürütür. Bu madde kapsamında yapılacak işletme hakkının verilmesi
imtiyaz addolunmaz. Bir bölgesel hizmet sahasında kılavuzluk hizmetleri ve
römorkörcülük hizmetleri aynı kişilere ihale edilmez. Bu çerçevede
imzalanan sözleşmeler özel hukuk hükümlerine tabidir. İhale aşamasında 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu İhale Kanununun
ceza ve yasaklama hükümleri, sözleşmenin uygulanması aşamasında 5/1/2002
tarihli ve 4735 sayılı Kamu İhale Sözleşmeleri Kanununun ceza, yasaklama ve
sözleşmenin feshi hükümleri uygulanır. Bakanlık, herhangi bir bölgesel
hizmet sahasında veya liman tesisinde, kılavuzluk veya römorkörcülük hizmetlerinin
yürütülmesine yönelik talep olmaması, bu hizmetleri yürüten gerçek veya
tüzel kişilerin sunduğu hizmetin süresinden önce herhangi bir nedenle sona
ermesi veya iptal edilmesi yahut mücbir sebep durumunun gerçekleşmesi
halinde geçici olarak yeterli hizmet verebilecek şartları haiz mevcut
kılavuzluk veya römorkörcülük hizmeti veren gerçek veya tüzel kişileri,
kamu yararı amacıyla sınırlı olmak üzere, kapasite ve coğrafi yakınlık gibi
hususları gözeterek makul bir süre için görevlendirebilir veya bu
hizmetleri kendisi verebilir. Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmeti verenlerin
Bakanlıkça belirlenen şartları sağlayamamaları veya kaybetmeleri ve verilen
süre içerisinde şartları yerine getirememeleri halinde ilgili sahada hizmet
vermesine izin verilmez. Bu maddede belirlenen yükümlülüklere aykırı
hareket edenlere Bakanlık veya ilgili liman başkanlığı tarafından ihlalin
niteliğine göre yüz bin Türk Lirasından iki milyon Türk Lirasına kadar
idari para cezası verilir. İdari para cezalarının uygulanması, ilgili
döneme ait payların ödenmesine ilişkin yükümlülükleri ortadan kaldırmaz. Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar
Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.” MADDE 3- 618 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “EK MADDE 2- Yük veya yolcu elleçleme
amacıyla limanlarımıza gelen veya limanlarımızdan ayrılan ticari gemilerin
saldıkları sera gazı emisyonlarının karşılığı
olarak bu madde kapsamında hesaplanarak gemi sahiplerinden tahsil edilen
tutarlar genel bütçenin (B) işaretli cetveline özel gelir olarak
kaydedilir. Alınacak bedeller, doğrulanan sera gazı emisyonları
ile Avrupa Birliği Emisyon Ticaret Sistemi güncel karbon fiyatı temel
alınarak belirlenir ve bu bedel her yıl, bir sonraki yılın eylül ayı sonuna
kadar bir önceki yılın toplam bedeli olarak ödenir. Genel bütçenin (B) işaretli cetvelinde özel gelir
olarak tahmin edilen gelir karşılığı tutarlar, yeşil denizcilik için
araştırma, geliştirme, dönüşüm ve yeni yapım faaliyetlerinin desteklenmesi
amacıyla Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı bütçesine özel ödenek olarak
öngörülür. Ödenek tutarını aşan gelir gerçekleşmeleri karşılığında ödenek
eklemeye ve ödenek kaydedilen tutarlardan yılı içinde harcanmayan kısımları
ertesi yıl bütçesine devren ödenek kaydetmeye Cumhurbaşkanı yetkilidir.
Özel gelir ve ödeneklerin kullanımına ilişkin usul ve esaslar Cumhurbaşkanı
tarafından belirlenir. Uygulama kapsamına alınacak gemilerin cinsi, sefer
bölgesi, tonajı, gemilerden alınacak emisyon
bedeli oranları, emisyonların izlenmesi, raporlanması ve doğrulanmasına
ilişkin usul ve esaslar Cumhurbaşkanı tarafından çıkarılacak yönetmelikle
belirlenir.” MADDE 4- 618 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir. “GEÇİCİ MADDE 1- Bu Kanunun ek 1 inci maddesi
uyarınca çıkarılacak yönetmelik bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten
itibaren altı ay içinde yürürlüğe konulur. Yönetmeliğin yürürlüğe girmesini
müteakip en geç bir ayın sonunda aynı maddenin beşinci fıkrasında
belirtilen ihalelerin işlemleri başlatılır. Söz konusu ihale süreçleri
tamamlanıncaya kadar mevcut kılavuzluk veya römorkörcülük hizmeti vermekle
yetkilendirilmiş veya görevlendirilmiş gerçek veya tüzel kişiler, hizmet
vermeye, yetkilendirildikleri veya görevlendirildikleri şartları korumak ve
ek 1 inci maddenin dördüncü fıkrasına göre pay ödemek kaydıyla devam
edebilir. İhalenin tamamlanmasını müteakip bu kişilerin yetkileri ve
görevleri sona erer. Kılavuzluk ve römorkörcülük hizmeti veren tüm
gerçek ve tüzel kişiler ile birinci fıkra uyarınca söz konusu hizmeti
verenler aylık gayrisafi hasılattan ödeyecekleri payları 1/3/2024
itibarıyla öder.” MADDE 5- 10/6/1946 tarihli ve 4922
sayılı Denizde Can ve Mal Koruma Hakkında Kanunun 2 nci
maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “belgelerinde belirtilmiş durumlarına
uygunlukları ile” ibaresi “belgelerin uygunluğu ile diğer” şeklinde
değiştirilmiş ve fıkranın birinci cümlesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki
cümleler eklenmiştir. “Yapılacak denetimin usul ve
esasları İdare tarafından yönetmelikle belirlenir. Bu denetim, İdare
tarafından oluşturulan, liman giriş ve çıkış işlemlerinin takip edildiği
sistem üzerinden sunulan belgeler üzerinden de yapılabilir.” MADDE 6- 4922 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinde yer alan
“yangın söndürme” ibaresinden sonra gelmek üzere “, seyir ve telsiz ekipmanları” ibaresi eklenmiş, “yılda en az bir defa
denetlenir.” ibaresi “ve bu hususların denetimi; uluslararası sözleşmeler
kapsamında olan gemiler için taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelere
göre, kapsam dışında kalan ticaret gemileri için ise İdare tarafından
çıkarılan yönetmeliklere göre belirlenir.” şeklinde değiştirilmiş ve
fıkranın son cümlesi yürürlükten kaldırılmıştır. MADDE 7- 4922 sayılı
Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrasında yer
alan “Denize elverişlilik belgesi olup da liman sınırlarını geçerek denize
çıkacak her ticaret gemisi,” ibaresi “Ticaret gemileri” şeklinde,
“denetlenir” ibaresi “yönetmelikle belirlenen usul ve esaslara göre
denetlenebilir” şeklinde değiştirilmiş ve ikinci fıkrasının birinci cümlesine
“İdare,” ibaresinden sonra gelmek üzere “bu madde ile 2 nci
maddede belirtilen denetimler bakımından” ibaresi eklenmiştir. MADDE 8- 4922 sayılı Kanunun 26 ncı
maddesine “6 ncı” ibaresinden önce gelmek üzere
“2 nci,” ibaresi eklenmiştir. MADDE 9- 31/8/1956 tarihli ve 6831
sayılı Orman Kanununun ek 9 uncu maddesinin beşinci fıkrasından sonra
gelmek üzere aşağıdaki fıkra ve maddeye aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “Büyükşehir belediyesi sınırları içerisinde olan
devlet ormanlarındaki erişme kontrolü uygulanan karayollarında yük aktarmak
için zaruri olan yükleme ve boşaltma işlemlerine ait geçici depolar ve
bunların tamamlayıcısı olan tesislere karayolu sınır çizgisi içinde kalmak
ve her bir tesis için 60.000 metrekareyi geçmemek kaydıyla ağaçlandırma bedeli
alınarak izin verilebilir. İzne konu tesislerin
kiralanması, özelleştirme uygulamaları kapsamında işletme hakkının
devredilmesi veya yap-işlet-devret modeliyle yaptırılması ve işlettirilmesi
halinde orman sayılan alana isabet eden; sözleşmesi gereği ilgili idareye
ödenmesi gereken kira bedelinin veya işletme hakkının devredilmesi halinde
devir bedelinin %50’si Orman Genel Müdürlüğü özel bütçe hesabına izin
sahibi tarafından yatırılır. İzinler, ilgili kamu idareleri veya
kamu kurum ve kuruluşları adına devam eder, taahhüt senetlerinde yer alan
haklar işletme süresi içinde aynı şekilde işleticiler tarafından kullanılır
ve yükümlülükler yine işletme süresi içinde işleticiler tarafından yerine
getirilir.” “Devlet ormanlarında ulaşım
hizmeti maksadıyla verilen havaalanı/havalimanı izin alanı içerisinde
yolcuların zaruri ihtiyaçlarını karşılayacak sağlık, otel, motel, lokanta,
dinî tesis, alışveriş üniteleri gibi tesislerle akaryakıt istasyonu,
lojistik, kargo tesisleri, yönetim ve idari binalar, geçici konaklama
tesisleri ve terminal binalarına havaalanı/havalimanı sınırları içinde
kalmak kaydıyla 17 nci madde hükümlerine göre
izin verilebilir. Genel bütçe
kapsamındaki idareler ile Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel
Müdürlüğünce yapılan, işletilen, işlettirilen veya yap-işlet-devret modeli
esas alınarak yaptırılan ve işlettirilen tesislerden herhangi bir bedel
alınmaz. Havaalanı/havalimanı izin alanı içerisinde kalan
tesislerin yap-işlet-devret modeli esas alınarak yaptırılması halinde izin
sahibinin talebi üzerine yüklenici/görevli şirket adına üst hakkı tesis
edilebilir. İzinler izin sahibi adına devam eder. Adına üst hakkı tesis
edilen yüklenici/görevli şirketten ağaçlandırma bedeli dışında kira dâhil
başkaca hiçbir bedel alınmaz. Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları İşletmesi
Genel Müdürlüğünce yapılacak demiryolu ve buna bağlı elektrifikasyon,
sinyalizasyon, haberleşme tesisleriyle bunların tamamlayıcısı olan yük
merkezi ve yolcu taşıma istasyonu gibi zorunlu tesislere 17 nci maddenin üçüncü fıkrası esaslarına göre verilen
izinlerden bedel alınmaz.” MADDE 10- 6831 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir. “GEÇİCİ MADDE 14- Bu maddenin
yürürlüğe girdiği tarihten önce, devlet ormanlarında ulaşım hizmeti maksadıyla
verilen havaalanı/havalimanı izin alanı sınırları içerisinde yapılan,
işletilen, işlettirilen veya yap-işlet-devret modeli esas alınarak
yaptırılan ve işlettirilen yolcuların zaruri ihtiyaçlarını karşılayacak
sağlık, otel, motel, lokanta, dinî tesis, alışveriş üniteleri gibi
tesislerle akaryakıt istasyonu, lojistik, kargo tesisleri, yönetim ve idari
binalar, geçici konaklama tesisleri ve terminal binaları
havaalanı/havalimanının müştemilatı sayılır ve Tarım ve Orman Bakanlığınca
izin verilebilir. İzin verilen
tesislerden herhangi bir bedel alınmaz. Alınan bedeller iade edilmez.” MADDE 11- 14/10/1983 tarihli ve
2920 sayılı Türk Sivil Havacılık Kanununun 27 nci
maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Denetleme ve erişim MADDE 27 – Ülkemizde ve/veya
yurtdışında sivil havacılık faaliyeti gerçekleştiren ve/veya yurtdışında
yerleşik olup ülkemize sivil havacılık faaliyetleri kapsamında hizmet veren
veya hizmet vermek üzere başvuruda bulunan tüm yerli ve yabancı gerçek
kişiler, özel hukuk tüzel kişileri, kamu kurum ve kuruluşları Sivil
Havacılık Genel Müdürlüğünün yapacağı veya yaptıracağı denetim ve
incelemeye tabidirler. Yapılacak denetimin esasları, denetim ekibinin
seçimi ile görev, yetki ve sorumlulukları Sivil Havacılık Genel
Müdürlüğünce hazırlanacak yönetmelikle belirlenir. Bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen tüm
gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri, kamu kurum ve kuruluşları,
gerçekleştirdiği sivil havacılık faaliyeti ile ilgili; Sivil Havacılık
Genel Müdürlüğünün düzenlemelerini takip etmek, verdiği talimatlara uymak,
taraf olunan uluslararası anlaşmalar doğrultusunda yapılan denetim ve
inceleme kapsamında talep edilen bilgi ve belgeyi vermek ve her türlü
tesis, ürün ve ekipmana erişimi sağlamakla
yükümlüdür. Genel Müdürlük tarafından görevlendirilen teknik
denetçiler, denetimlerde; a) Hava aracının uçuşa elverişli olmaması, b) Mürettebatın o hava aracı tipi için gerekli
nitelikleri taşımaması veya uçuşu yürütecek fiziksel ya da zihinsel
kapasiteye sahip olmaması, c) Operasyonun can ve mal emniyeti için tehlike
oluşturması, ç) Tespit edilen eksiklik veya bulguların can ve
mal emniyeti ile uçuş emniyetini doğrudan ilgilendirmesi, durumlarında uygunsuzlukların ivedilikle düzeltilmesini
istemeye, mevzuatta belirtilen gerekliliklerin uygulanmasını istemeye,
havacılık işletmesinin ya da yeterlik belgesi gerektiren personelin ve/veya
havacılık hizmet sağlayıcılarının faaliyetini durdurmaya yetkilidir.” MADDE 12- 2920 sayılı Kanunun 35 inci maddesinde yer alan
“Uygun” ibaresi “Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü tarafından belirlenen
standartlara uygun” şeklinde değiştirilmiş ve “bulunan” ibaresinden sonra
gelmek üzere “ve Sivil Havacılık Genel Müdürlüğünce sertifikalandırılan”
ibaresi eklenmiştir. MADDE 13- 2920 sayılı Kanunun 40 ıncı
maddesine aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “Tüm yolcular, havacılık güvenliğinin ihlal
edilmemesiyle sınırlı olmak üzere, havaalanlarına ve hava araçlarına
geçerken yanlarındaki eşyaları ile birlikte teknik cihazlarla ve gerektiğinde
el ile kontrol edilir ve aranır. Ancak teknik cihazlarla yapılan
kontrollerin sonuçlandırılamaması durumunda bahse konu yolcu kendisinin ve
eşyasının elle aranmasını kabul etmediği takdirde havaalanı ve hava aracına
kabul edilmez. Ülkemizin taraf olduğu uluslararası anlaşma hükümleri
saklıdır. Havacılık güvenlik tedbirleri; can ve mal
güvenliğini sağlamak, hava araçlarına, havacılık tesislerine ve kişilere
yönelik yasa dışı eylemleri önlemek amacıyla genel kolluğun gözetiminde
özel güvenlik görevlileri tarafından da yerine getirilebilir. Özel güvenlik görevlileri, havaalanı mülki idare
amirinin yazılı emrine istinaden genel kolluk gözetiminde havacılık
tesislerine girişte; kişilerin üstünü, eşya, bagaj, kargo ve diğer
mallarını teknik cihazlarla ve gerektiğinde el ile kontrol edebilir ve arayabilir. Güvenlik sistemi veya cihazlarla
yapılan kontrol sırasında bagaj, kargo ve diğer mallar, havacılık
güvenliğinin ihlal edileceği şüphesinin ortaya çıkması durumunda, havaalanı
mülki idare amirinin yazılı emrine istinaden yolcusu veya sahibi olmaksızın
genel ve özel kolluk gözetiminde özel güvenlik görevlileri tarafından
teknik cihazlarla ve gerektiğinde el ile aranabilir, açılabilir ve
taşınması yasaklı nesneler emanete alınabilir. 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun
adli aramaya ilişkin hükümleri saklıdır. Havaalanı mülki idare amiri tarafından havacılık
alanında çalışacak ve gizlilik dereceli bilgilere erişim sağlayacak
kişiler, 4749 sayılı Kanunla onaylanan Uluslararası Sivil Havacılık
Anlaşmasının 17 numaralı eki ile uluslararası uygulamalara ve önlemlere
uygun olarak belirlenen, havaalanlarının güvenlik tahditli
alanlarına refakat edilmeden erişim sağlayacak kişiler, bu alanlarda
güvenlik kontrolü uygulamak ya da uygulanmasını sağlamaktan sorumlu kişiler
ile yolcu dışındaki diğer kişiler hakkında 7/4/2021 tarihli ve 7315 sayılı
Güvenlik Soruşturması ve Arşiv Araştırması Kanununa göre güvenlik
soruşturması ve arşiv araştırması yapılır. Güvenlik soruşturması ve arşiv
araştırması, Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü veya havaalanı mülki idare
amirliği tarafından yolcu dışındaki kişiler için düzenlenen giriş izni veya
yetki belgesi veya sertifikalarının yenilenmesi halinde yenilenir. Güvenlik
soruşturması ve arşiv araştırması yapılmadan güvenlik tahditli
alana girecek yolcu dışındaki kişilere refakat edilmesi zorunludur.
Ülkemizin taraf olduğu uluslararası anlaşma hükümleri saklı olup uçak
mürettebatına; a) Yolcuların mevcut olabileceği alanlarda, b) Geldikleri veya gidecekleri hava aracının hemen
yakınındaki alanlarda, c) Mürettebata tahsis edilen alanlarda, ç) Mürettebat üyelerinin geldiği veya gideceği hava
aracı ile giriş noktası veya terminal arasında kalan alanlar dışında kalan
güvenlik tahditli alanlarda, refakat zorunludur.” MADDE 14- 2920 sayılı Kanunun 47 nci
maddesinin başlığı “Havaalanları ve çevresinde yapılaşma sınırlamaları”
şeklinde, birinci ve ikinci fıkraları aşağıdaki şekilde, altıncı fıkrasında
yer alan “valilik” ibareleri “Mahallin en büyük mülki idare amiri” şeklinde
değiştirilmiş ve maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “Havaalanlarının ve ilgili tesis
ve teçhizatın dâhilinde ve çevresinde, Sivil Havacılık Genel Müdürlüğünce belirlenen
esaslar ve yayımlanan plan sınırları çerçevesinde hava trafiğini ve
seyrüsefer yardımcı cihazlarını engelleyecek ve havacılık emniyetini ve
güvenliğini tehlikeye düşürecek nitelikte ve yükseklikte bina, yapı, inşaat
yapılması, ağaç ve direk dikilmesi, tesis kurulması ve yaban hayatının
oluşmasına veya gelişmesine sebebiyet vererek havacılık emniyetini
tehlikeye sokacağı değerlendirilen tesislerin kurulması yasaktır. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, havaalanları ve
seyrüsefer yardımcı cihazlarının etrafında havacılık emniyetini tehlikeye
düşürebilecek yapı, bina, ağaç, direk gibi tesisleri ilgili mahallin en
büyük mülki idare amiri aracılığıyla kaldırtabilir.” “Havaalanı ve çevresinde havacılık emniyetini
tehlikeye düşürebilecek yapılar ile yaban hayatının oluşmasına veya
gelişmesine sebebiyet verecek durumların tespit edilmesi halinde, havaalanı
işletmecisi tarafından yapılacak tehlike değerlendirme çalışmaları Sivil
Havacılık Genel Müdürlüğünce değerlendirilir. Değerlendirme neticesinde
uçuş emniyetini tehlikeye düşürebilecek hususların bulunduğuna karar
verilmesi halinde Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı söz konusu tesislerin
kaldırılması veya tehlikenin bertaraf edilmesini sağlamak amacıyla
faaliyetin tamamen veya kısmen durdurulması da dâhil olmak üzere gerekli
işlemleri yapar veya yapılmasını sağlar. Bu fıkranın uygulanmasına ilişkin
usul ve esaslar Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığınca belirlenir.” MADDE 15- 2920 sayılı Kanunun 143 üncü maddesinin birinci
fıkrasının (a) bendinde yer alan “bin” ibaresi “yirmibin”
şeklinde, “onbin” ibaresi “beşyüzbin”
şeklinde, (b) bendinde yer alan “beşyüz” ibaresi
“onbin” şeklinde, “onbin”
ibaresi “beşyüzbin” şeklinde, ikinci fıkrada yer
alan “beşyüz” ibaresi “onbin”
şeklinde, “onbin” ibaresi “beşyüzbin”
şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 16- 2920 sayılı
Kanunun 144 üncü maddesine birinci fıkradan önce gelmek üzere aşağıdaki
fıkra eklenmiş, maddenin mevcut birinci fıkrasında yer alan “beşbin” ibaresi “ellibin”
şeklinde, mevcut ikinci fıkrasında yer alan “onbin”
ibaresi “yüzbin” şeklinde değiştirilmiş, mevcut
üçüncü, dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları yürürlükten kaldırılmış ve
maddeye aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “Türk Hava Sahasında işletilecek veya kullanılacak
sivil İnsansız Hava Aracı (İHA) sistemlerinin ithali, satışı, ruhsatlandırılması,
kayıt ve tescili, uçuşa elverişliliğin sertifikalandırılması, sistemleri
kullanacak kişilerin sahip olması gereken nitelikleri, uçuş izinlerinin
verilmesine ve hava trafik hizmetlerine ilişkin usul ve esaslar Sivil
Havacılık Genel Müdürlüğü tarafından belirlenir.” “Uçuş izni almadan veya Sivil Havacılık Genel
Müdürlüğünce/mülki idare amirlerince belirlenen alanlar dışında insansız
hava aracı uçuranlardan genel kolluk kuvvetleri tarafından tespit edilen
kişiler hakkında mahallin en büyük mülki idare amiri tarafından altmışbin Türk Lirası idari para cezası uygulanır. İHA sistemlerinin ithaline, satışına, tesciline,
ruhsatlandırılmasına, uçuşa elverişliliğin sağlanmasına, sistemleri
kullanacak kişilerin sahip olması gereken niteliklere ilişkin düzenlemelere
aykırılıkları tespit edilenlere Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü tarafından beşbin Türk Lirasından yüzbin
Türk Lirasına kadar idari para cezası uygulanır.” MADDE 17- 2920 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “EK MADDE 3- Devlet ormanları
kapsamındaki alanlarda havaalanı/havalimanı projeleri kapsamında, havaalanı/havalimanı
sınırları içerisinde hava ve kara tarafı için gerekli tesis alanları ile
yolcuların zaruri ihtiyaçlarını karşılayacak sağlık, otel, motel, lokanta,
dinî tesis, alışveriş üniteleri gibi tesislerle akaryakıt istasyonu,
lojistik, kargo tesisleri, yönetim ve idari binalar, geçici konaklama
tesisleri ve terminal binaları için verilen izinlerden herhangi bir bedel
alınmaz.” MADDE 18- 16/12/1999 tarihli ve
4490 sayılı Türk Uluslararası Gemi Sicili Kanunu ile 491 Sayılı Kanun
Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 12 nci maddesinin dördüncü fıkrasına aşağıdaki bentler
eklenmiş, yedinci ve sekizinci fıkralarında yer alan “Üçüncü” ibareleri
“Dördüncü” şeklinde değiştirilmiştir. “e) Anonim, sermayesi paylara bölünmüş komandit, limited şirket ve kooperatiflerin birleşme, bölünme ve
tür veya unvan değişiklikleri nedeniyle yapılacak kayıt değişiklikleri ile
gemi ve yatların miras yoluyla intikali nedeniyle yapılacak kayıt
işlemlerinde (a) bendinde belirtilen kayıt harcı alınmaz. Geminin payının
devredilmesi halinde kayıt harcı, devredilen hisse oranında alınır. f) Türk Uluslararası Gemi Siciline kayıtlı yahut
kaydedilecek ana sevk sistemi sıvılaştırılmış doğal gaz hariç fosil yakıt
kullanmayan gemi ve yatlardan (a) bendinde belirtilen harçlar alınmaz, (b)
bendinde belirtilen harcın %50’si alınır.” MADDE 19- 25/6/2010 tarihli ve 6001
sayılı Karayolları Genel Müdürlüğünün Hizmetleri Hakkında Kanunun 29 uncu
maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarına “hizmet tesisleri ve”
ibarelerinden sonra gelmek üzere “yük aktarma merkezleri gibi” ibareleri
eklenmiştir. MADDE 20- 13/1/2011 tarihli ve 6102
sayılı Türk Ticaret Kanununun 1259 uncu maddesinin birinci fıkrasının
ikinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Zorunlu sigorta bedelinin sınırı
her kaza için yolcu başına, uluslararası sefer yapabilmek için ruhsat almış
bir gemi ile yolcu taşındığı takdirde 250.000 Özel Çekme Hakkından,
uluslararası sefer için gerekli ruhsatı olmayan bir gemi ile yolcu
taşındığı takdirde 100.000 Özel Çekme Hakkından az olamaz.” MADDE 21- 9/5/2013 tarihli ve 6475
sayılı Posta Hizmetleri Kanununun 16 ncı
maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “her yılın sonunda” ibaresi “aylık
dönemler itibarıyla” şeklinde değiştirilmiş ve üçüncü fıkrasına
“gerçekleşen net maliyeti” ibaresinden sonra gelmek üzere “, harcamanın
yapıldığına ilişkin bilgi ve belgelerin sunulduğu ayı takip eden ayın
sonuna kadar” ibaresi ve maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “(4) Evrensel posta hizmetlerine ilişkin giderleri
karşılamak üzere evrensel posta hizmeti yükümlüsüne ya da sağlayıcısına
avans ödenebilir. Avans ödemesine ilişkin usul ve esaslar yönetmelikle
belirlenir.” MADDE 22- 6475 sayılı Kanunun 21 inci maddesinin Anayasa
Mahkemesince iptal edilen yedinci fıkrası aşağıdaki şekilde yeniden
düzenlenmiştir. “(7) Sermayesinin yarıdan fazlası PTT’ye ait olan
şirketlerde kamu kurum ve kuruluşlarına personel istihdam edilmesine dair mevzuat
hükümlerine tabi olunmaksızın 22/5/2003 tarihli ve
4857 sayılı İş Kanununa tabi personel istihdam edilir. Şirketlerde istihdam
edilecek personelin işe alınması ve mali hakları hususlarında; görev
yapılan unvan, eğitim, tecrübe, dil bilgisi ve alanında uzmanlığı esas
alınmak kaydıyla ilgili şirketlerin yönetim kurulları yetkilidir.” MADDE 23- 6475 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “Disiplin cezalarının çeşitleri ve uygulanacak
haller EK MADDE 1- (1) PTT’de idari hizmet sözleşmeli
olarak görev yapan personele uygulanacak disiplin cezaları ile ceza
gerektiren fiil ve haller hakkında 14/7/1965
tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 125 inci maddesi
uygulanır. Ancak; a) Aylıktan kesme cezası; brüt sözleşme ücretinden
1/30 ilâ 1/8 arası oranlarda kesinti yapılması, b) Kademe ilerlemesinin durdurulması cezası; brüt
sözleşme ücretinden 1/4 ilâ 1/2 arası oranlarda kesinti yapılması, c) Devlet memurluğundan çıkarma cezası; bir daha
PTT’de herhangi bir göreve alınmamak üzere sözleşmenin feshi, suretiyle uygulanır. (2) PTT’de idari hizmet sözleşmeli olarak görev
yapan personel hakkındaki disiplin işlemlerine ilişkin, bu Kanunda hüküm
bulunmayan hallerde 657 sayılı Kanunun Dördüncü Kısmının “Disiplin”
başlıklı Yedinci Bölümünde yer alan hükümler uygulanır.” MADDE 24- 6475 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “Disiplin cezası vermeye yetkili amirler ve
kurullar EK MADDE 2- (1) Disiplin işlemleri; disiplin
amirleri, Teşkilat Disiplin Kurulu, Merkez Disiplin Kurulu ve Yüksek
Disiplin Kurulunca yürütülür. (2) Uyarma, kınama ve 1/30 ilâ 1/8 arası ücret
kesintisi yapılması cezası disiplin amirleri; 1/4 ilâ 1/2 arası ücret
kesintisi yapılması cezası merkez teşkilatında Merkez Disiplin Kurulu,
taşra teşkilatında ise Teşkilat Disiplin Kurulu; sözleşmenin feshi cezası Yüksek
Disiplin Kurulu tarafından verilir. (3) Disiplin cezası vermeye yetkili disiplin
amirleri ve disiplin kurulları, disiplin kurullarının kuruluşu, üyeleri,
çalışma ve karar usulü, disiplin amirlerinin tayin ve tespitinde
uygulanacak esaslar ile bunların yetki ve sorumlulukları ve diğer hususlar
Yönetim Kurulu tarafından yönetmelikle düzenlenir.” MADDE 25- 6475 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “Görevden uzaklaştırma EK MADDE 3- (1) Görevden uzaklaştırma, görevi
başında kalmasında sakınca görülen personel hakkında alınan ihtiyati bir
tedbirdir. Görevden uzaklaştırma tedbiri, soruşturmanın herhangi bir
safhasında alınabilir. Görevden uzaklaştırmaya; atamaya yetkili amirler,
müfettişler ve denetçiler yetkilidir. (2) Görevden uzaklaştırmaya ilişkin işlemler, 657
sayılı Kanunun Dördüncü Kısmının “Görevden Uzaklaştırma” başlıklı Sekizinci
Bölümünde yer alan hükümlere göre yapılır.” MADDE 26- 26/9/2011 tarihli ve 655
sayılı Ulaştırma ve Altyapı Alanına İlişkin Bazı Düzenlemeler Hakkında
Kanun Hükmünde Kararnamenin 40 ıncı maddesinin
ikinci fıkrasında yer alan “havacılık ve uzay” ibaresi “havacılık, uzay,
raylı sistem ve denizcilik” şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 27- 655 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye aşağıdaki ek
madde eklenmiştir. “Çalışma zamanı ve mesai dışı hizmet bedeli EK MADDE 2- (1) Bölge liman başkanlıkları ve liman
başkanlıkları tarafından gerçekleştirilen denetim, ölçüm, belgelendirme ve
diğer denizcilik işlemlerinin normal çalışma saatleri içinde yapılması
esastır. Ancak, bu saatler dışında veya tatil zamanlarında işin yapılacağı
bölge liman veya liman başkanlığınca, gerekli önlemler alınmak ve Ulaştırma
ve Altyapı Bakanlığınca belirlenecek mesai dışı hizmet bedelinin Ulaştırma
ve Altyapı Bakanlığı Döner Sermaye İşletmesi hesabına yatırılması şartıyla
işlem yapılabilir. Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı, normal çalışma saatleri
dışında verilecek hizmetleri düzenler ve kontrol eder. (2) Birinci fıkra kapsamında;
bölge liman veya liman başkanlığınca yürütülen fazla çalışmalar
karşılığında elde edilen gelirlerden, bu başkanlıklarda fiilen görev yapıp
mesai saatleri dışında fazla çalışma yapan memur veya sözleşmeli
personelden ilgili mevzuatı kapsamında denetim yapmaya yetkili olanlara ve
denetim konusunda eğitim alarak yetkilendirilmiş olanlara saat başına 160
gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucu bulunacak
tutarı aşmamak üzere Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığınca belirlenen tutarda
ayda 50 saate kadar fazla çalışma ücreti ödenebilir. Bu ödeme damga vergisi hariç herhangi bir vergi ve
kesintiye tabi tutulmaz. Bu madde kapsamında ödeme yapılanlara diğer
mevzuat hükümleri çerçevesinde ayrıca fazla çalışma ücreti ödenmez.” MADDE 28- Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 29- Bu Kanun hükümlerini Cumhurbaşkanı yürütür. 8/7/2024 | ||||
